Ο Αργεντινός σκηνοθέτης Μπενχαμίν Άβιλα κάνει ένα εξαιρετικό σκηνοθετικό ξεκίνημα, αφού το πρώτο του φιλμ κατάφερε να φτάσει στις Κάννες, να βραβευτεί στο Σαν Σεμπαστιάν και να γίνει η επίσημη πρόταση της χώρας του για Ξενόγλωσσο Όσκαρ. Με παραγωγό τον Λουίς Πουένσο («Επίσημη Ιστορία») και πρωταγωνίστρια τη διάσημη λατινοαμερικάνα σταρ Νατάλια Ορέιρο - που μετά από τηλεοπτικές σειρές όπως «Μιλάγκρος, η ατίθαση» δίνει μια στιβαρή δραματική ερμηνεία, για την οποία τιμήθηκε από την Ακαδημία Κινηματογράφου της Αργεντινής - η ταινία «Με Λένε Ερνέστο» αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χώρας.
Περίληψη Αργεντινή, 1979. Έπειτα από χρόνια εξορίας από τη Χούντα ως μέλη της Αντίστασης, ο δωδεκάχρονος Χουάν και η οικογένειά του επιστρέφουν στο Μπουένος Άιρες με καινούργιες, πλαστές ταυτότητες. Οι γονείς του Χουάν μαζί με τον θείο Μπέτο είναι μέλη της οργάνωσης των Μοντονέρος, που εξακολουθεί να μάχεται κατά της σκληρής δικτατορίας που κυβερνά ακόμη τη χώρα, και διώκονται αλύπητα λόγω των δραστηριοτήτων τους.
Γι’ αυτό έξω από το σπίτι και στο σχολείο, ο ανήλικος μαθητής έχει άλλο όνομα… Εκεί όλοι τον ξέρουν ως Ερνέστο – ένα όνομα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει, καθώς διακυβεύεται η ασφάλεια της οικογένειάς του. Η γνωριμία του με την συμμαθήτριά του Μαρία θα αποτελέσει την αρχή για μια ιδιότυπη, δυνατή σχέση μεταξύ τους. Ο σκηνοθέτης Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Μπενχαμίν Άβιλα γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1972. Τα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα τα έκανε με ταινίες μικρού μήκους, που συμμετείχαν και βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ όπως Mar Del Plata, San Sebastian και την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Αργεντινής. Έχει επίσης συν-σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Nietos», γύρω από τα παιδιά των Desaparecidos (των «εξαφανισμένων» κατά τη διάρκεια της δικτατορίας), τα οποία ξαναβρήκαν την αληθινή τους ταυτότητα χάρη στις Μητέρες της Plazade Mayo - μια οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ερευνά τις υποθέσεις των κλεμμένων παιδιών όσων εκτελέστηκαν στη διάρκεια του λεγόμενου «Βρώμικου Πολέμου».
Ο Άβιλα είναι επίσης παραγωγός εκπαιδευτικών τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Το «Με Λένε Ερνέστο» είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, και είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα της ζωής του. “Σαγηνευτικό! Μια ενδόμυχη, πλούσια και ιμπρεσιονιστική ταινία πάνω στη χαμένη παιδικότητα” THE NEW YORK TIMES “Μια γλυκιά ιστορία της πρώτης αγάπης, ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο του Αργεντινού Μπενχαμίν Άβιλα” NEW YORK POST “Συναρπαστική! Μια δυνατή και ειλικρινά συγκινητική κινηματογραφική αυτοβιογραφία” HOLLYWOOD REPORTER “Ένα χαρισματικό παιδί που αντιμετωπίζει αδύνατες καταστάσεις, δεν μπορεί παρά να παρασύρει τον θεατή στην ιστορία του” VARIETY “Εντυπωσιακό!
Ο Άβιλα είναι ένας καλλιτέχνης που αξίζει την προσοχή μας” TIME OUT NEW YORK Σημείωμα του σκηνοθέτη «Από την ημέρα που αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης, ήθελα να πω αυτή την ιστορία: την ιστορία μου. Δεν είχα σκοπό να κάνω μια αυτοβιογραφία, ήθελα όμως να δημιουργήσω, να χτίσω πάνω στις παιδικές μου αναμνήσεις και να κάνω μια ταινία γύρω από το πρώτο σκίρτημα της αγάπης, έναν παιδικό έρωτα που εκτυλίσσεται στη διάρκεια της αργεντίνικηs δικτατορίας μεταξύ 1976 και 1983. Επίσης ήθελα να μιλήσω για την πολιτική στράτευση εκείνης της εποχής, που αποτελεί για πολλούς έναν άγνωστο κόσμο, όπου συνυπήρχαν η χαρά, ο έρωτας και το πάθος. Το γεγονός ότι μπόρεσα να επισκεφτώ και πάλι την Ιστορία μέσα από τα μάτια της παιδικής μου ηλικίας, καθώς και των άλλων χαρακτήρων της ταινίας, μου επέτρεψε να κάνω μια νέα ανάγνωσή της. Οι κυριότερες αναφορές μου υπήρξαν ταινίες όπως «Ο Μπαμπάς Λείπει Ταξίδι Σε Δουλειές» του Εμίρ Κουστουρίτσα και «Σαν Αδέσποτο Σκυλί» του Λάσε Χάλστρομ, λόγω του πώς παρουσιάζουν την παιδική ηλικία. Επίσης με ενέπνευσαν ο Κεν Λόουτς για την πολιτική χρήση του κινηματογράφου που κάνει, καθώς και ο Κριστόφ Κισλόφσκι για την αφηγηματική του ευαισθησία. Το «Με Λένε Ερνέστο» είναι η ιστορία μου, την οποία μοιράζομαι με πολλούς άλλους που έζησαν την παιδική τους ηλικία στην ίδια ιστορική στιγμή». Μπενχαμίν Άβιλα Trivia Την μουσική της ταινίας έγραψαν οι Divididos, ένα από τα διασημότερα μουσικά γκρουπ του λεγόμενου “rocknacional”.
Ο τραγουδιστής των Divididos, Ρικάρδο Μόλιο, είναι σύζυγος της πρωταγωνίστριας Νατάλια Ορέιρο. Στο «Με Λένε Ερνέστο», ο Μόλιο συνοδεύει μουσικά την Ορέιρο, όταν εκείνη τραγουδάει το «Sueñosdejuventud», μια σύνθεση του EnriqueSantosDiscepolo (1901 – 1951), ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες του τάνγκο. Παραγωγός της ταινίας είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λουίς Πουένσο. Το 1985 η ταινία του «Επίσημη Ιστορία», που μιλούσε επίσης για τα «χαμένα» παιδιά των Desaparecidos, ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Η ταινία αυτή τη στιγμή είναι υποψήφια σε 13 κατηγορίες για τα βραβεία Silver Condor (Ένωση Κριτικών της Αργεντινής), ξεπερνώντας το “Elefante Blanco” του Πάμπλο Τραπέρο.
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου